---

mbt de opmerking over de G-DTO en DTO.

Ik heb wel eens begrepen dat het uitgangspunt was dat je bij een eigen DTO niet mee zou hoeven betalen aan de G-DTO. Prima vertrekpunt met de inzichten van dat moment. Inmiddels is er tijd verstreken en zijn andere inzichten redelijk en zijn andere keuzes verklaarbaar en acceptabel.

Er is een G-DTO en ook een aantal clubs met eigen DTO. Wat ik er zo van meekrijg is een zuivere scheiding niet te maken en gebruiken de clubs met een eigen DTO veel diensten die uit de gemeenschappelijkheid ontstaan zijn. Denk aan de eenvoud waarmee je je eigen DTO kan oprichten. Dat heb je allemaal te danken aan de handvol vrijwilliggers die alle handboeken voor IEDEREEN gemaakt hebben. Hetzelfde geldt voor al het overleg met ILT ten bate van iedereen. De periodieke herscholingen voor instructeurs, het zorgen voor examinatoren samen met ILT, instructeurs opleidingen.

Waar ik nu een beetje bezorgd om ben, is dat clubs met een eigen DTO en sommige van hun leden maar blijven zeuren over wat ooit over de kosten verdeling is afgesproken. Ik zou me zo maar kunnen voorstellen, dat zij die het hardst roepen en klagen, relatief weinig of niets hebben bijgedragen aan het oprichten en inrichten van de DTO en G-DTO.

Je ziet bij de CAO ook een dergelijk opmerkelijk verschijnsel. De kleine clubs met een klein aantal gemotiveerde en betrokken leden houden die CAO in de lucht. Grote clubs profiteren, privé-eigenaren profiteren. Als de CAO nieuwe vrijwilligers zoekt zijn de grote clubs niet thuis. Misschien moeten we de kosten voor de CAO ook anders verdelen. Niet over alle leden verdelen, maar over de toestellen en dan clubs die geen bijdrage leveren aan de continuïteit van de CAO dan maar het driedubbele laten betalen en leden die alleen maar vliegen (alleen maar consumeren) hetzelfde tarief laten betalen als bij een commercieel bedrijf.
Het vervelende van al dit geneuzel over de laatste euro is, dat het nogal afleidt van waar het echt om draait: de continuïteit van het zweefvliegen. Die continuïteit krijgen we alleen voor elkaar als we samen optrekken. Als we elkaar het licht in de ogen gunnen. Elkaar af en toe een voordeeltje gunnen en accepteren dat je soms iets meer krijgt en een andere keer iets meer bijdraagt aan het collectief. Als we elkaar onderling bestrijden komen we er niet.